BAB KEDUA : Pendirian-pendirian Pelik Syiah yang di Asaskan oleh
al-Khomeini
Pelbagai
cerita dan kisah yang menunjukkan Syiah bersekongkol dengan
pengkhianat-pengkhianat agama sehingga sanggup bergabung tenaga dengan golongan
kafir semata-mata menjayakan misinya, lebih-lebih lagi mencetuskan pertembungan
yang hebat dengan kelompok Ahli Sunnah wal Jamaah.
Antara
mereka yang tidak akan dilupakan dalam memori umat Islam adalah Nasiruddin
al-Tusi yang pernah menolong Hulagu Khan demi menggulingkan khalifah Abbasiah
kerana semata-mata bermusuhan dengan kelompok Ahli Sunnah wal Jamah.[1]
Begitu
juga Muhammad Ibn ‘Alqami yang telah mengkhianati khalifah Abbasiah ketika itu demi
menolong Tatar menjatuhkan pemerintahan Abbasiah[2].
Kedua-dua mereka adalah merupakan menteri kepada al-Mu’tasim Billah.
Setelah
Monggol berkuasa menjatuhkan kerajaan Abbasiah, mereka berdua dilantik sebagai
Gabenor sebagai penghormatan dan imbalan ketika zaman pemerintahan Monggol.
Namun
al-Khomeini dalam kitabnya ada menyebutkan dengan mengagung-agungkan
pengkhianat kepada umat Islam : “Sekian orang akan merasa kerugian atas
kehilangan al-Khawwajah Nasiruddin al-Tusi dan selainnya, dari mereka yang
telah menyumbangkan khidmat yang agung buat Islam”.[3]
Sultan
Abdul Hamid[4] dalam
peringatannya : “Sesungguhnya permusuhan antara kerajaan Safavid
(Syiah) dan Uthmaniah (Sunni) bukanlah untuk kepentingan umat Islam tetapi
merupakan keperluan kepada kufur dan kaumnya.”
Kita
sebenarnya tidak menginginkan persengketaan antara Syiah dan Sunni, akan tetapi
al-Khomeini telah mencetuskan kembali konflik tersebut bahkan menjadikannya
sebagai satu kewajipan kepadanya sehingga mengundang kerugian kepada umat Islam
seluruhnya.
Begitulah
kanvas sejarah telah memprtontonkan kepada kita pengkhianatan Syiah Safavid
yang bekerjasama dengan Belanda menentang kerajaan Islam Uthmaniah. Bahkan
sebelum itu mereka telah berperanan menatuhkan kerajaan Abbasiah lalu
berterusan ke zaman Salahuddin al-Ayyubi bersama kerajaan Syiah Fatimiah.
Seterusnya
membawa kepada jangka masa yang panjang dan diteruskan lagi oleh al-Khomeini
sekarang.
Antara
pendirian pelik dan konflik yang telah dilakukan oleh al-Khomeini / Khomeinisma
:
1. Semangat ingin menguasai Dunia Islam dan berusaha ingin
menyebarkan fahamannya
Apa yang
berlaku di Turki, Lubnan dan Syiria, begitu juga proses Revolusi Iran,
peperangan di Iraq, merupakan langkah awal bagi al-Khomeini untuk
mengusai dunia Islam dan menyebarkan fahamannya. Mereka mula membenihkan
pelbagai propaganda dan memaksa Sunni untuk bersama memeluk Syiah.
Mereka telah
mewujudkan Gerakan Amal Syiah[5] dan
Gerakan Hizbullah[6]merupaka
gerakan bersenjata Syiah yang kononnya diasaskan di Lebanon untuk membantu
rakyat Palestin yang ditawan dengan mendapatkan bantuan daripada Syria. Namun
tujuan sulit sebenar mereka adalah untuk mengadakan proses penjernihan daripada
rakyat Sunni secara sulit di Beirut melalui cara ketenteraan[7].
Mereka
juga mendapatkan bantuan daripada kerajaan Syiah Syria untuk penyingkiran
kelompok Sunni di Tripoli (Lebanon Utara). Dalam masa yang sama, bantuan
ketenteraan melalui Gerakan Amal Syiah dan Hizbullah disalurkan kepada Israel
untuk membasmi Sunni dibumi Palestin.
Dendam
mereka kepada Sunni yang membuak menggalakkan kerajaan Syiah Syria juga
berusaha sedaya upaya membantu penyingkiran Kerajaan Turki dengan menolong
parti-parti berhaluan kiri dan Armenia. Mereka masuk meresap kedalam pelbagai
pertubuhan dan kumpulan-kumpulan yang melampau sebagai propaganda menimbulkan
provokasi kepada kerajaan Uthmaniah.
Syiah
juga melalui perancangannya untuk menghapuskan kelompok Sunni di Sind, salah
satu wilayah di Pakistan, dengan menyertai parti-parti disana dan mewujudkan
gelombang penentangan terhadap Sunni agar mereka dapat kekal dan berpengaruh di
Paskistan.
Catatan
paling hitam penah berlaku apabila tercetusnya peperangan Syiah Iran dan Sunni
Iraq sehingga Iran mengugut dan mengancam bagi mendapatkan teluk-teluk yang
bersempadanan.[8] Ianya
meninggalkan kesan yang amat mendalam kepada umat Islam terhadap peang saudara
yang berlaku itu.
Itulah
revolusi yang telah dilakukan oleh puak Syiah demi meluaskan pemerintahan
mereka dan menguasai seluruh semenanjung Tanah Arab dan Dunia Islam.
2. Strategi pakatan yang jahat (Tahaluf)
Demi
melunaskan hasrat, al-Khomeini telah merancang beberapa strategi dengan
bekomplot demi mencapai keinginannya untuk memerintah Negara-negara Islam yang
lain. Disana dalam sejarah telah tercatat bahawa al-Khomeini melalui kerajaan
Republik Iran melakukan banyak pakatan.
Pasti
kita akan dapati mereka pernah mewujudkan kerjasama dan pakatan yang aneh
secara sulit antara Iran dan beberapa negara serta pemerintahan besar dunia.
Antaranya dengan Syiah Nusairiah Syiria, Israel, Soviet Union dan Barat
(Amerika).[9]
Apa yang
kita dapati, terdapatnya delegasi daripada Soviet Union yang datang ke Iran,
begitu juga delagasi Iran sentiasa mengunjungi Soviet Union.
Semua ini
adalah bukti daripada keinginan dan hasrat al-Khomeini demi mendapatkan seluruh
Dunia Islam dalam menyebarkan fahamannya dan mengusai dunia umat Islam dengan
pelbagai cara dan bermacam-macam pakatan rahsia. Ianya benar-benar bertentangan
dengan slogan dan dakwaannya ketika mula-mula mencetuskan era Revolusi Iran
dahulu.
3. Kemajuan umat Islam dan kekayaan mereka dirampas
Kekayaan
umat Islam terbuang semata-mata untuk menghadapi gejala ini. Al-Khomeini
mempergunakan hasil bumi negara dan menguasai ekonomi rakyat untuk melunaskan
kehendaknya yang ingin berkuasa.
Dia
sanggup mencagarkan pelbagai janji demi meminta pertolongan daripada
kerajaan-kerajaan besar dunia ketika itu (Russia) dalam tempoh dan jangka masa
yang panjang sehinggalah berkahirnya peperangan.[10]
Peperangan tersebut tidak ada keuntungan langsung kepada kebangkitan Islam melainkan memberi pengaruh dan keluasan kepada kuasa-kuasa besar ketika itu untuk menebus balik apa yang dipinjamkannya dengan beberapa siri perkomplotan dan kerjasama.
Bahkan
kebangkitan umat Islam juga mengalami kerugian akibat penglibatan Syiah dalam
gelanggang kebangkitan umat Islam pasca moden.
4. Melembapkan kebangkitan Islam
Sebelum
kedatangan al-Khomeini, dunia Islam ketika itu sedang membina tenaga dan posisi
masing-masing disetiap penjuru-penjuru dunia umat Islam demi kebangkitan Islam.
Namun,
apabila munculnya al-Khomeini, dia telah membawa satu gambaran buruk kepada sebuah
bentuk pelaksanaan sistem Republik Iran teokratis. Ini telah melembabkan
kebangkitan umat Islam apabila dalam dustur (perlembagaan)
yang dipindanya banyak membawa kepada ketidakseimbangan politik umat Islam
ketika itu.
Penglibatan
Syiah dipersada gelanggang kebangkitan umat Islam pasca moden ini tidak
menunjukkan sesuatu perubahan positif melainkan umat Islam dimusibahkan dengan
pelbagai kerugian. Yang untung hanyalah Syiah semata-mata.
Ketika
mana ada tangan-tangan mujaddid dan reformasi yang ingin mengembalikan
kedaulatan Islam, lalu disekatnya dan dibantutkan perancangan tersebut dengan
pelbagai cara dan helah.
Antara
strategi dan perancangannya sejak awal lagi adalah dengan meletakkan mazhab
Syiah sebagai tunjang dan akta dalam perlembagaan negaranya. Minoriti daripada
pihak Sunni disana dinafikan hak-hak mereka.
Sebagaimana
yang diketahui, tidak ada walaupun satu daripada masjid kepada penduduk Sunni.
Begitulah sepanjang tempoh pemerintahannya, dia menyempitkan pengamalan bagi
puak-puak yang tidak sealiran dengan mazhab mereka dengan pelbagai kongkongan
tanpa diberikan peluang.
Dalam
pentadbirannya, kesemua kanak-kanak telah dikerah dan dipaksa untuk direkrut
sebagai tentera sebelum mencapai usia dewasa. Kehidupan remaja mereka dikekang
dengan pelbagai latihan-latihan ketenteraan.
Al-Khomeini
sentiasa menghadang telinga dan menutupnya daripada mendengar rintihan
suara-suara yang menginginkan hak mereka yang diabaikan didengari. Apa yang
kita dapati sekarang bahawasanya dunia sedang mencemuhnya dengan pelbagai
cacian dan penghinaan akibat daripada kekerasaan sistem perundangan yang
dipeloporinya.
5.Pura-pura (Taqiyyah) dan Persenjataan.
Kebanyakan
daripada puak Syiah, mereka telah memanipulasi konsep taqiyyah
(berpura-pura) melebihi daripada apa yang diharuskan dalam syariat Islam.
Apa yang kita dapati selepas Revolusi Iran, al-Khomeini mengharuskan penipuan
dan kepua-puraan dalam apa jua keadaan sehingga menjangkau kepada penglibatan
senjata api.
Apa yang
berlaku, pemerintahan puak al-Nasiriah di Syria, Gerakan Amal Syiah, Gerakan
Hizbullah, kerajaan Iran menggunakan konsep taqiyyahtersebut untuk
mengadakan kerjasama dan kesepakatan bersama Israeil secara rahsia untuk
mendapatkan bekalan persenjataan. Itulah yang berlaku sekarang.
Mereka
sentiasa ber taqyyiah dalam slogan memerangi golongan-golongan
anti Islam dan isme-isme berhaluan kiri namun apa yang berlaku adalah sebagai
mengaburi mata umat Islam semata. Sedangkan mereka bersembunyi dengan penipuan
tersebut utk menjaga modus operandi utama mereka menawan seluruh dunia
Islam.
Kita
boleh lihat apa yang telah dan sedang berlaku di Syria, Turki, Pakistan,
Afghanistan dan lain-lain negara umat Islam. Mereka meresap masuk secara sulit
dalam parti-parti dan kumpulan-kumpulan NGO disana. Mereka menjalankan beberapa
perancangan dan strategi secara halus bagi menguasai kelompok-kelompok tersebut
untuk mencapai kehendak mereka.
Nasihat
Saied Hawwa kepada pemuda-pemudi Islam
"Seharusnya
umat Islam menyedari penipuan-penipuan yang telah dilakukan. Apa yang dirancang
oleh al-Khomeini merupakan pengkhianatan besar-besaran keatas umat Islam.
Kegilaan ingin menguasai dalam dirinya merupakan jenayah besar kepada Islam.
Berhati-hatilah umat Islam daripada disengat dalam satu lubang dua kali.
Begitulah
sebagaimana dinyatakan, beberapa pegangan dan pendirian pelik Syiah yang
dipelopori oleh al-Khomeini yang akan mengancam kebangkitan semula umat Islam.
Kerinduan umat islam kepada Khilafah Islamiah akan terkubur seandainya ada
dikalangan Ahli Sunnah wal Jamah yang menyokong baik tindakan-tindakan pelik
al-Khomeini tersebut dan menyanka bahawa Iran itu adalah sebuah Daulah Islam
yang sebenar.
Jangan
terpedaya dengan helah al-Khomeini. Apa yang didakwanya bahawa Iran adalah
sebuah “Komuniti yang Hak, Komuniti yang Merdeka, Komuniti yang Kuat”,
sedangkan slogan sebuah Gerakan Islam sebenar adalah berdasarkan aqidah yang
sahih (Ahli Sunnah wal Jamah).
Wahai
para pemuda, idamlah kamu semua akan sebuah Daulah Islam yang Hak, jangan
ditipu oleh al-Khomeini yang mengispirasikan Daulah Islam yang Batil yang akan
membawa umat Islam terkebelakang.
Cukuplah
sekadar al-Khomeini yang melakukan kebiadaban dengan jalinan persepakatan dan
saling tolong menolong bersama Israel. Dia selama-lamanya tidak akan keluar
daripada Iran melainkan setelah melakukan elbagai kekacauan, kerosakan dan wala’(tunduk)
kepada musuh-musuh Allah."
Daripada
Anas bin Malik, Rasulullah s.a.w. pernah bersabda : “Bahawasanya Dajjal
akan keluar daripada Khurasan, bersamanya 70 ribu daripada kota Yahudi Isfahan
(Khurasan)”.[11]
Bersambung
pada Bab Penutup… (nasihat Saied Hawwa supaya berpegang dengan aqidah Ahli
Sunnah al Jamaah)
Wallahu a'lam
Diterjemahkan oleh :
Muhammad
Zuhairi bin zainal Abidin
Felo
MANHAL PMRAM
[1] Peperangan tersebut berlaku selama 40 hari sehinggalah pada tanggal 10 Februari 1259. Setelah itu, Baghdad dikuasai sepenuhnya secara rasmi oleh Monggol.
[4] Sultan Abdul
Hamid adalah sultan ke-34 bagi kerajaan Khilafah Uthmaniah. Beliau merupakan
sultan terakhir yang memerintah dengan kuasa mutlak dalam khilafah Uthmaniah
sebelum jatuhnya pada tahun 1924 M.
[5] Gerakan Amal
Syiah diasaskan di Lebanon oleh Musa al-Sadr pada tahun 1975 M disebabkan
konflik bersenjata. Beliau berpegang dengan mazhab Syiah Ja’fariah.
[6] Gerkan
Hizbullah adalah sebuah Parti Politik di Lebanon beroreantasikan persenjataan.
Diasaskan pada 1982 M oleh Hassan Nasrallah melalui inspirasi Revolusi Iran
1979 M.
[7] Peristiwa ini
berlaku di Lebanon pada 1982 M. Pengusiran besar-besaran Sunni disana melalui
persepakatan antara Syiah Isna ‘Asyar, Syiah Nasiriah, Druze, dan Israel
dengan memerangi Organisasi Pembebasan Palestin.
[9] Akhbar al-Ra’y
al-Am bertarikh 24 April 1988 melaporkan penjualan senjata Israel kepada Iran
di sepanjang tahun 1980-1987 dan melaporkan daripada Perdana Menteri Israel,
Syamir sendiri tentang bantuannya kepada Iran. Katanya: "Menjadi
kewajipan kepada Israel menjaga hubungannya dengan kepimpinan ketenteraan Iran.
Sesungguhnya peperangan yang berterusan melemahkan Iraq, musuh tradisi Israel.
Peperangan itu menyebabkan lebih banyak lagi pembahagian negara-negara
Arab".
[11] Hadis Sahih
riwayat Imam Tarmizi. Ulama’ bersepakat bahawa Isfahan itu adalah Khurasan yang
merupakan kota ketiga terbesar di Iran.
Sumber : manhal-pmram
No comments:
Post a Comment